Μάντεψε τι κάνω τα βράδια...*
Φίλες μου,
αν αναρωτιέστε που χάθηκα, μην ανησυχείτε. Είμαι ακόμα εδώ για σας και για την ενημέρωσή σας, απλά αυτές τις μέρες είπα λιγάκι να ξεφαντώσω και να δοκιμάσω κάποια εναλλακτικά (για μένα) είδη διασκέδασης.
Την Τετάρτη λοιπόν πήγα στο Δαναό να ακούσω το Φοιβάκι ακουστικά, σε ένα tribute "Ρόδα,Τσάντα και κοπάνα" φάση. Ήταν πάρα πολύ καλά, αν εξαιρέσεις ότι κάποια στιγμή άρχισε να τραγουδά το "Γλάρο" της Αλίκης. θα μου πεις, Χατζιδάκις-Σακελλάριος είναι αυτοί, στην οθόνη πίσω έχει βάλει και παίζει το Manhattan, μην είσαι τόσο αυστηρή. Συγκατένευσα λοιπόν για να δω που θα το πάει, αλλά στη συνέχεια μας ζήτησε να κάνουμε το λα-λα-λα-λα-λα-λα και να κουνάμε παράλληλα το μαλλί ρυθμικά. Και εγώ φίλες μου έχω να κάνω Head bagging από το Smells like teen spirit, οπότε καταπιέστηκα αρκετά εκείνο το βράδυ.
Στο τέλος της βραδιάς αποφάσισα ότι το πιο Pop που αντέχω να δω τον Φοίβο είναι κάπως έτσι:
(ιδανικά να το τραγουδάει σε εμένα και στη δική μου εκπομπή).
Φόβου λοιπόν το Δαναό και Φοίβο φέροντα...
Την Πέμπτη αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι βιντάζζζ και κατέβηκα down town σε ένα to know us better party.
Εκεί γνώρισα την απόλυτη καταξίωση, και στέφθηκα Miss Tupper 2013.Η θέση μου απειλήθηκε για λίγο, από έναν συμμετέχοντα που έφερε πιτόγυρο σε σέικερ όμως τελικά επικράτησαν οι δικιές μου βινταζιές, thank God!
Και την Παρασκευή είπα να επενδύσω στα Β.Π. και σε μια μπαρότσαρκα -που τη διακόψαμε για να χτυπήσουμε βραστά σουβλάκια και να πιούμε κάτι Appletini σφηνάκια μέσα από βαζάκια σαν αυτά με τα δείγματα Lancome που μου έδιναν στο Hondo τις παλιές καλές εποχές- ωσπου να καταλήξουμε τελικά στο Theory. Έξω φυσικά, γιατί μέσα δεν χωρούσε ούτε ο Τιραμόλα. Κάτσαμε στο Μοναστηριακό τραπέζι -όπως το περιγράφει το foursquare - και περιμέναμε. Ε μετά το 20λεπτο πήρα τηλέφωνο από το μοναστηριακό τραπέζι μέσα στο μαγαζί για να ζητήσω να έρθουν για παραγγελία.
Έφτασαν τα -παγωμένα- κοκτέηλ μας τελικά και ενώ έκανε ψοφόκρυο προσπαθούσαμε να κάνουμε πως περνάμε καλά και δε μας νοιάζει που δεν βρήκαμε κι εμείς μια θεσούλα μέσα στο bar. Κάποια στιγμή αποκαμωμένες οι φίλες μου είχαν πάρει ότι μαξιλάρι υπήρχε γύρω μας και είχαν κουκουλωθεί με αυτά από αστράγαλο μέχρι σβέρκο. Όπως καταλαβαίνετε ο comme il faut Β.Π. εαυτός μας είχε παραμείνει στη ζεστασιά του αυτοκινήτου. Και σας ρωτώ τώρα, από τι ώρα πρέπει πια να πας στα Μπαρ για να προλάβεις μια αξιοπρεπή θεσούλα και ποιος είναι ο μέγιστος αριθμός ατόμων που χωράει το κάθε Μπαρ; δε θα πρεπε να είναι κάπου τοιχολημμένο ευκρινώς, όπως στα ξενοδοχεία οι τιμές των δωματίων πίσω από την πόρτα;
Μετά από αυτήν την πολύπαθη εβδομάδα λοιπόν συνειδητοποίησα το εξής:
(Κάτι ήξερε και η Joan που αφού έκανε τη γύρα της στα μπαρ του Μanhattan αποφάσισε να μένει σπίτι με τον gay κολλητό της και να κάνουν Barbecue).
Και εκεί προέκυψε το δίλημμα. Όξω ή μέσα;
Δείτε πόσο δελεαστική μοιάζει η παρακάτω εικόνα.
Ησυχία, άνετα ρούχα, καλτσούλες (όχι απαραίτητα ίδιου χρώματος και οι δύο), τσιγάρο και ποτό όσο θες, βιβλία, περιοδικά και το σημαντικότερο; Οι αγαπημένες σου σειρές είναι εκεί και σε περιμένουν! Και πατάς εσύ το pause όταν θες να πας για κατούρημα.
Τώρα που μπήκαν και τα κρύα;
Χειμερία νάρκη και το ξανασυζητάμε την άνοιξη πάλι...
 |
| Το πλάνο του φετινού Χειμώνα |
*Ο τίτλος του άρθρου είναι κλεμμένος από τη γνωστή ταινιάρα εποχής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου